Wandelen en eten...

As-salaamu aleikum!

Zoals beloofd, ging ik iets schrijven over het eten hier. Zo vlak voor etenstijd. Want ja, men eet hier ’s avonds pas heel laat. Maar voordat ik dat ga doen, eerst nog een kleine update.

- De lessen zijn inmiddels begonnen. Het begin is echt beginners (vooralsnog, het schijnt dat we volgende week al teksten gaan lezen). Maar het verschil qua niveau is ook best verschillend in de groep, dat is voor iedereen een beetje lastig.

- Het weer is super lekker geweest, de afgelopen dagen. Volgens mij telefoon was het zo rond de 17 graden maar op een temperatuurmeter op straat (in de schaduw) was het 22 graden. Het NIMAR happens to have een heerlijk, windstil, zonnig dakterras waar je tot sluitingstijd kan zitten (en, oh, wat vervelend, ik ben meerdere middagen per week vrij).

- Gisteravond voor eerst achtervolgd door een Marokkaan. Said heette hij, hij wilde graag met mij uit eten. Ik niet met hem, en heb hem vriendelijk verzocht me met rust te laten. Dat deed hij gelukkig.

- Vandaag hebben we voor het eerst een klein uitje met (een deel van) de NIMAR-groep gedaan. Een rondje door de medina/souq/Oudajah. Het was lekker weer, we hebben thee gedronken bij een leuk cafeetje met supertof uitzicht. Dat was gezellig. Ik heb een kaartje naar mijn oma gestuurd waar een plaatje van dit cafe opstond, kwam ik achter hihi.

Goed, het eten! Een beetje eet-antropologie;-)
Het schijnt dat Marokkanen vier keer per dag eten. In mijn gastgezin is dit nog maar weinig voor gekomen, maar het verklaart wel waarom ze het vol kunnen houden om tot 21 uur niet te eten.

Het ontbijt begint met brood. Bij mijn gastgezin betekent dat elke dag vers stokbrood, met soms harcha (een soort hartige cake), en soms croissantjes erbij, en soms simen (ofzo). Dat laatste is echter super lekker, een soort pannenkoekjes die wel wat naar bladerdeeg smaken en dat vind ik echt superlekker. Op de ontbijttafel hier staat jam van de lidl, nutella en pindakaas. En vaak ook smeerkaas, daar is men gek op hier.

De lunch is de belangrijkste maaltijd van de dag. Die maken we helaas niet mee, want dan hebben we school. Vorige week heb ik het wel een paar keer meegemaakt. Het betekent veelal kip, erwten (linzen, doperwtjes, kikkererwten). En brood. Veel brood. Brood bij het ontbijt, brood bij de lunch, brood bij het avondeten. Eet-etiquette is hier niet met mes en vork, maar met brood en hand. Je scheurt een stukje van het brood af, dipt die in een grote schaal met vlees/groente. Hoewel dippen niet het goede woord is. Je houdt brood tussen duim en wijsvinger, en pakt daarmee ook wat vlees of groente mee. Veel groente wordt hier ook niet gegeten. Kip wel. Daarnaast heb ik ook al veel gezien dat men de zachte binnenkant van het brood er uit haalt (en niet op eet). Broodresten worden bewaard, maar wat ze daar mee doen, ben ik nog niet achter. Het is ook alleen maar wit brood.

De desbetreffende grote schaal, staat midden op tafel. Daar eet iedereen vanaf. In mijn gezin krijgt iedere eter wel een bordje en een lepel/vork, maar de meeste locals gebruiken die niet. Dus als je met je hand eet, moet je alleen je rechterhand gebruiken want dat is je reine hand.  Bovendien moet je alleen van je eigen stukje op het bord eten.

Als toetje staat er negen van de tien keer sinaasappels of mandarijnen op tafel. Wellicht als compensatie van niet zo grote hoeveelheid groente. Eten kun je hier in supermarkten kopen, in kleine winkeltjes of op de markt. Als je je eten alleen in de supermarkt koopt hier, ben je echt een rijke stinkerd:-P. So far, eten met Dinja in Marokko!

Morgen de eerste les Marokkaans-Arabisch! 

Ik had mooie fotootjes gemaakt maar daar moeten jullie even geduld voor hebben want de batterij van mijn camera is leeg. Terwijl ik de oplader net uitgeleend heb…

Beslama!