Afleiding in het weekend

In een weekend waar in ik veel te doen heb, voel ik me op mijn best. Daar lijdt het schoolwerk van die week dan vaak wel onder, maar dat maakt niet heel veel uit want bij Marokkaans wordt er nooit naar gekeken en voor Standaard Arabisch heb ik dat niet echt nodig. Alleen de nieuwe woordjes die we krijgen, maar daar heb ik de lesvrije week voor om die in mijn hoofd te stampen (verkeerde instelling, I know).

Op zaterdag gingen we (ik en studie/huisgenootje Evelien) op verjaardag bij een van onze studiegenootjes. Met een klein groepje hebben we daar van de zon, muziek, drankjes en hapjes genoten. Het was echt erg gezellig. Omdat we gehoord hadden dat onze gastmoeder geen zin had om te koken die avond hadden we besloten om daarna naar een restaurant te gaan. En wel naar een Syrisch restaurant waar ik absoluut eens heen moest, had ik al van veel mensen gehoord. Heel veel honger had ik niet na alle hapjes maar het was wel ontzettend gezellig. Het eten vond ik trouwens ook niet super lekker (kan te maken hebben met de walnoten die in de gehaktdingen zaten). De humus, wat niet in Marokko gegeten wordt, beviel me het meest^^. Vervolgens kreeg ik een berichtje van mijn Amerikaanse ex-gastzusje en zijn we nog wat gaan drinken in een barretje. Supergezellig!

‘s Zondags gingen we naar Ouilili, oftewel Volubilis. Dat zouden we eigenlijk zaterdag doen, maar er kwam even een ander plan tussen. Vinden jullie dat Romeins klinken? Dat klopt. Dat is het namelijk! En aangezien ik vijf jaar op het gymnasium geindoctrineerd ben met prachtige verhalen uit het Romeinse tijdperk, zijn de Romeinen mijn helden uit het verleden. Volubilis moest dan ook bezocht worden voordat ik uit Marokko (/het noorden van Marokko) vertrek en dit was het laatste vrije weekend.

Volubilis is de best bewaarde historische site in Marokko. Wanneer je daar aan komt en vooral veel losse stenen ziet liggen, is dat toch een trieste conclusie. Het terrein was echter best groot, en na twee uur (dat hadden we met de taxichauffeur afgesproken) was ik eigenlijk nog niet uitgekeken. Er waren nog enkele mooie mozaieken en er stonden nog een paar dingen overeind. Oh wat vind ik de Romeinse historie toch vet! Daarna zijn we nog kort naar het dorpje Moulay Idriss geweest waar de enige ronde minaret van Marokko staat. In dit dorpje is de tombe van de stichter van Marokko, Idriss I. Na een late lunch om 16:00 zijn we terug gegaan naar Meknes.

De afleiding in het weekend had ik ook echt wel nodig. Donderdag had ik via Skype een sollicitatiegesprek voor het bestuur van Umoja. De dames van het huidige bestuur zaten daar in hun formele outfit, zo ken ik ze helemaal niet. Ik vond het eigenlijk best wel slecht gaan. Ik was mezelf dan ook de hele week aan het voorbereiden op een afwijzing, want het zou zes dagen duren voordat ik de uitslag van de sollicitatie zou horen. De zesde dag was gisteren. Tussen 18:00 en 20:00 zou ik gebeld kunnen worden. Net toen ik met Evelien de deur uit ging om wat te halen in de medina, ging mijn telefoon vlak na (hier) vijf.

Het telefoongesprek begon met dat het voor het bestuur een ongelofelijk moeilijke keuze was, een zware week, veel gepuzzel. Voor mij klonk dat als: ‘helaas ben jij het niet geworden’. Maar de huidige voorzitter sprak de magische woorden dat ik in het IXe kandidaatsbestuur van Umoja Coordinator Interne Betrekkingen mag zijn! Mijn eerste keuze. Wat ben ik blij! De eerste twee jaar van mijn studie heb ik te weinig genoten van al het moois wat Nijmegen en breder, het leven, te bieden heeft. Aankomend jaar zal ik des te meer genieten van het studentenleven (studentikoze leven, wellicht). Bovendien zal het een gigantisch leerzame ervaring zijn. Naast het besturen wil ik ook mijn tweede (verkorte) bachelor islam&Arabisch afmaken.

Op naar een nieuwe superervaring!